Rozdział XII lub I ;)

      Taak wiem teraz trochę dużą odskocznię zrobię bo w mojej, jakże mądrej głowie zrodził się pomysł.
A mianowicie ten blog nie będzie już tylko o Fremione(jak w pierwszej części opowiadania) ale i o...jak przeczytacie to się dowiecie.


                                                                    XII
   Minęły trzy lata.W tym czasie wiele się zdarzyło.Harry wygrał turniej trójmagiczny, podczas którego zginął
Cedrik Diggory, zginął Dubledore i co najważniejsze został pokonany Voldemort.Od tego wydarzenia minął
miesiąc.Większość osób była nadal zszokowana.Jedną z tych osób była Hermiona Granger, która właśnie popijała herbatę w Norze.Panował tu ponury nastrój.Wszyscy byli zasmuceni po stracie Freda.Hermiona
również.Przecież był to jej chłopak.Ciężko to przeżyła.Płakała większość nocy.Znalazła pocieszenie w ramionach Rona.Wrócili do siebie.Czuli, że tego potrzebowali.Ginny chodziła z Harrym.Był dla niej wsparciem w tych ciężkich chwilach.George był bardzo przygaszony.Stracił bardzo bliską osobę.Swojego brata, najlepszego kumpla, wiecznego towarzysza, współwłaściciela sklepu.Nie miał dziewczyny, która mogłaby go pocieszyć.Tym zajmowali się przyjaciele i rodzice.Niewiele to dawało ale rudzielec weselał, przynajmniej na jakiś czas.Harry wciąż czuł się winny za jego śmierć.Z resztą nie tylko jego.Czuł się winny za śmierć wszystkich bliskich osób, które uczestniczyły w bitwie o Hogwart.Najgorzej jednak było z panią Weasley.Chociaż starała się tego nie pokazywać, to w głębi duszy była bardzo smutna.Czasem można było usłyszeć jak pochlipywała w kącie.Najdzielniejszy był pan Weasley.Starał się podtrzymywać rodzinę na duchu, chociaż nie było mu łatwo bo ciągle tęsknił po stracie syna.
    Kiedy podczas śniadania w ponurym nastroju wszyscy mieszkańcy domu(łącznie z Harrym i Hermioną) zebrali się przy stole jak codziennie nikt się nie odzywał.Nagle do kuchni wparował pan Weasley.
-Nie.Tak już nie może być.-powiedział-Ile jeszcze czasu będziemy tacy zasmuceni, bez życia?Nie będziemy się prawie w ogóle odzywać?Mam tego dość.To, że niestety Fred umarł zapamiętamy do końca życia ale ja nie sądzę, że Fred chciałby, żebyśmy się smucili.Chciałby, byśmy byli szczęśliwi.On zapewne patrzy teraz z góry i się uśmiecha.Musimy przestać się zasmucać i wrócić do normalnego życia.On tego chce.
-Ja...zgadzam się z Arturem.Mam dość tej ponurej atmosfery i tej ciszy.Zachowujmy się już normalnie.-powiedziała pani Weasley.-A więc myślę, że Harry, Ron, Hermiona i Ginny wrócą do szkoły aby skończyć siódmy rok nauki.Wyślemy sowę do Dumble...Minerwy.
-Ja się zgadzam.-powiedziała Hermiona.
-Ja też.-zgodziła się Ginny.
-I ja.-powiedzieli jednocześnie Ron i Harry.
Wszyscy się zaśmiali.Napięcie opadło.Już wszystko było dobrze.
       Następnego dnia Hermiona wstała i skreśliła kolejny dzień w kalendarzu.Był już 21 września.Za jedenaście dni wróci do Hogwartu.Cieszyła się z tego powodu.Spotka się przecież ze swoimi starymi przyjaciółmi.Ubrała miętową bokserkę i wytarte, niebieskie dżinsy.Po ubraniu się przeczesała włosy szczotką i zeszła na śniadanie.
-Dzień dobry!-powiedziała wchodząc do kuchni i obdarzając wszystkich uśmiechem.
-Dzień dobry kochanie.Siadaj.-powiedziała pani Weasley odwzajemniając uśmiech.-Napisaliśmy wczoraj do Minerwy i już dziś odzyskaliśmy odpowiedź.Pisze, że bardzo się cieszy.Do listu dołączyła listę książek i przyborów szkolnych.
-To bardzo fajnie.Kiedy wybierzemy się na Pokątną?-spytała szatynka biorąc sobie tosta.
-Nie wiem może jutro albo lepiej jeszcze dziś.-powiedziała gospodyni.-Chyba tak.Dziś.Za dwie godziny zbiórka tutaj w kuchni.
 Hermiona skończyła jedzenie i poszła przywitać się z Harrym i Ronem.Cicho zapukała do pokoju chłopców i weszła.Ron i Harry rozmawiali o czymś żywo.Na jej widok przerwali rozmowę.
-Cześć.-powiedziała  szatynka siadając obok rudzielca i całując go w policzek.-O czym rozmawiacie?
-A o niczym takim.-powiedział Harry.
-Dobra to ja nie będę mieszać się w wasze "tajne" sprawy.-powiedziała Hermiona z uśmiechem i wyszła pozostawiając chłopaków samych.
-Ron ale powiedz mi dlaczego właściwie chcesz znów wrócić do Lavender*?Przecież jesteś z Hermą.-zapytał Harry.
-No bo wiesz ona...Napisała do mnie i...ja już nie wiem co robić.Kocham Hermionę  i chcę wrócić do Lav.
Ją też kocham i nie przestałem.-powiedział speszony Ronald.
-Cóż...jeżeli chcesz wrócić do Lavender to musisz to powiedzieć Mionie.Jak najszybciej.Pamiętaj, że nie mówiąc jej tego ranisz ją.Mam pomysł pójdziecie dziś razem nad jezioro i tam jej to powiesz.-powiedział brunet.
-No...No dobra.-zgodził się Ron.

              Wieczorem, kiedy wszyscy mieli już nowe książki i przybory Ron czekał na Hermionę przed domem.Czuł, że musi z nią zerwać.Wiedział, że ona teraz potrzebuje czyjejś bliskości ale musiał to zrobić.Nie chciał jej okłamywać.Przecież już jej nie kochał a raczej kochał.Tylko przekonywał siebie, że tak nie jest.Po chwili drzwi się otworzyły i na podwórko weszła Hermiona.Złapała rudzielca za rękę ale on jej nie zabrał.Szli kilka minut i dotarli nad jezioro.Podziwiali piękny widok.Jezioro ślicznie wyglądało w blasku zachodzącego słońca.
-Ale pięknie.-powiedziała Miona z zachwytem.
-Taaak.-odpowiedział Ron.Szatynka wtuliła się w ramiona chłopaka.Ron speszył się.Wiedział, że powinien ją odsunąć ale nie umiał.
-Hermiono.Muszę ci coś powiedzieć.-powiedział.
-Tak?
-Ja...kocham cię.-powiedział Ron nie wiedząc czemu.Czuł, że tymi słowami pogorszył  sytuację.Przecież nie to miał powiedzieć.Skarcił się w duchu.
-Ja cię też.-powiedziała Hermiona i pocałowała rudzielca.
-Chodźmy już.-powiedział Ron cały czerwony.Był zły na siebie, że nie udało mu się wykonać misji.
    Po powrocie do pokoju Ron położył się na łóżku hamując się aby niczego nie rozwalić.
-Co ja zrobiłem?!-myślał zdenerwowany.Po chwili do pokoju wszedł Harry.
-I jak?-spytał.
-Powiedziałem, że ją kocham.-powiedział Ron jednym tchem.
-Coooo?!Przecież miałeś z nią zerwać!-zdenerwował się brunet.
-Zrobię to.Obiecuję.-powiedział rudy.
-Mam nadzieję.-powiedział brunet i poszedł spać.
Ron wziął z niego przykład i też się położył.Zastanawiał się tylko jak trudne ma przed sobą zadanie.

  *Lavender zginęła w drugiej bitwie o Hogwart ale ja ją tak jakby "przywróciłam".Przyda się do tej
historii ;)
 
  No i jest ;)Rozdział 12.Odbiegłam od Fremione.Tak wiem o tym ale mam lepszy pomysł.Może on wypali, bo z tym Fremione to niezbyt mi wyszło...:/ Komentujcie! :D
P.S. Chyba trochę tu zmienie bo to wygląda na rozdział I a nie XII a wy co myślicie? ;)
~Natalka